Wyniki badań:
Plony ziarna pszenicy po przyoraniu mieszanki i zastosowaniu dawki 40 kg N/ha kształtowały się na zbliżonym poziomie jak po zastosowaniu najwyższej dawki azotu. Nawożenie azotem powodowało sukcesywny wzrost plonu ziarna i zawartości białka ogółem oraz poprawiało inne cechy określające wartość wypiekową mąki (wydajność glutenu mokrego, liczba sedymentacji i inne).
Jakość ziarna pochodzącego z pszenicy uprawianej bez międzyplonu była nieznacznie lepsza niż w warunkach przyorywania pod nią zielonego nawozu. Przyorywanie mieszanki miało nieznacznie korzystniejszy wpływ na wartość technologiczną ziarna pszenicy jarej od przyorywania gorczycy białej. Uwidoczniło się to szczególnie przy dawkach 0 i 40 kg N/ha
Wnioski do praktyki:
Wykazano pozytywny wpływ międzyplonów na poprawę stanu fitosanitarnego pszenicy. Pod wpływem przyorania międzyplonu, zwłaszcza mieszanki, zmniejszyło się zachwaszczenie łanu oraz porażenie roślin pszenicy przez choroby podstawy źdźbła i korzeni.
Wykazano również istotny wpływ czynników doświadczenia na wybrane cechy plonotwórcze i plony pszenicy jarej. Najlepszy wpływ na ilość pozyskanych plonów miało przyoranie mieszanki międzyplonowej. Zauważono jednocześnie korzystny wpływ tego międzyplonu na redukcję nawożenia mineralnego azotem.
