Wpływ współrzędnej uprawy łubinu żółtego z pszenżytem jarym na skład chemiczny i gromadzenie składników mineralnych w nasionach i resztkach rozbiorowych
Nazwa wydziału:
Wydział Przyrodniczo-Technologiczny
Autor:
dr hab. inż. Marcin Kozak
Autor:
dr hab. inż. Władysław Malarz
Autor:
prof. dr hab. Adam Kotecki
Rok zakończenia:
2004
Słowa kluczowe:
rozbiorowe p-t resztki nasiona jare pszenżyto łubin żółty p-t
Wyniki badań:
Nasiona tradycyjnej odmiany łubinu żółtego Teo, w porównaniu z samokończącą odmianą Markiz miały wyższą wartość energetyczną, zawierały więcej białka ogółem i tłuszczu surowego, a mniej włókna surowego, popiołu surowego i bezazotowych związków wyciągowych. W miarę zwiększania udziału pszenżyta w mieszance łubinu żółtego odmiany Teo obniżała się w nasionach i ziarnie pszenżyta zawartość białka ogółem
Wnioski do praktyki:
Wydajność białka ogółem z 1 ha uprawy z nasion i ziarna pszenżyta kształtowała się na podobnym poziomie dla odmiany Markiz uprawianej w siewie czystym i współrzędnej uprawy z pszenżytem przy wysiewie na 1 m2 80 lub 60 nasion łubinu, natomiast z odmiany Teo uzyskano najwyższą wydajność z siewu czystego.
Wydajność energetyczna plonu nasion ze współrzędnej uprawy łubinu Markiz z pszenżytem jarym była najwyższa w czystym siewie pszenżyta, natomiast dla odmiany Teo najlepsze efekty uzyskano przy wysiewie na 1 m2 40 lub 20 nasion łubinu lub w siewie czystym pszenżyta. Resztki pożniwne łubinu i pszenżyta (słoma + ścierń + korzenie) wzbogacały glebę przede wszystkim w N - 32 i K- 55 kg/ha
