Wyniki badań:
W porównaniu do kombinacji kontrolnej wszystkie zastosowane substancje organiczne przyczyniły się do spadku koncentracji ołowiu w częściach nadziemnych kukurydzy, z tym, że wielkość tego ograniczenia uwarunkowana była rodzajem zastosowanego materiału. W kombinacjach nawożonych materiałami organicznymi nieprzetworzonymi zawartość Pb wahała się od 68,9 mg . kg-1 (trociny) do 66,8 mg . kg-1 (węgiel brunatny) - co w porównaniu do kombinacji kontrolnej dawało wartości niższe odpowiednio o 10,75 % i 13,47 %. Bardzo korzystny wpływ na zmniejszenie zawartości ołowiu w roślinach miało zastosowanie materiałów organicznych rozłożonych przez preparat Trigger.
Skuteczność działania tak przygotowanych materiałów była różna i układała się następująco: węgiel brunatny > słoma > trociny > torf ? w roślinach zebranych z tych obiektów stwierdzono bowiem koncentrację odpowiedni niższą o 28 %, 19 %, 14 % i 12 % niż w obiekcie kontrolnym. Znacznie słabsze działanie ograniczające stężenie Pb w roślinach, niż wcześniej omówione, miały materiały organiczne rozłożone przez Trichodermę. Wyraźny spadek zawartości ołowiu stwierdzono jedynie pod wpływem węgla brunatnego. Natomiast oddziaływanie obu kompostów trocinowych było podobne
Wnioski do praktyki:
Oceniając przydatność badanych metod kompostowania do ograniczania pobierania ołowiu wprowadzonego do gleby można stwierdzić, że była ona uwarunkowana rodzajem użytego materiału. W serii II (materiały rozłożone przez preparat Trigger) skuteczność ich działania można uszeregować : węgiel brunatny > słoma > torf, a po zastosowaniu materiałów rozłożonych przez Trichodermę: węgiel brunatny > torf > trociny > słoma.
Oceniając przydatność badanych metod kompostowania materiałów organicznych do ograniczania pobierania Pb przez rośliny można stwierdzić, że w przypadku węgla i słomy powinien to być rozkład przez preparat Trigger, a dla trocin i torfu zalecaną metodą powinno być kompostowanie z Trichodermą harzianum.
